M I J N V E R H A A L
Welkom op mijn website Gedenk Mij Anders. Mijn naam is Vera Lebens en ik ben filmmaker en fotograaf van beroep.
Vanuit LYNX videoproducties vertaal ik al tien jaar
lang, vol passie en met plezier voor veel bedrijven hun communicatieboodschap
naar beeld. Van creatief concept tot de oplevering van een videofilm. En al
deze videoproducties hebben een link met actuele maatschappelijke onderwerpen
op sociaal, politiek of het culturele vlak.
Onlangs maakte ik een familiefilm
genaamd ‘Gedenk Mij Anders'. Acht kinderen kijken verhalend terug. In een halve kring en onder de
kersenboom halen zij herinneringen op. Waarbij hun vaders, ooit broers van
elkaar en beide heden overleden, in het middelpunt staan van ieders
herinnering.
twee broers |
Dit idee is ontstaan nadat een van de kinderen haar vader
heeft geïnterviewd. Een half jaar voor zijn dood. In deze audio-opnamen haalt
hij herinneringen op. Over zijn jeugd, over de Tweede Wereldoorlog en over zijn
studietijd.
Het resultaat: een ontroerend aandenken aan geleefde levens,
over de grote en kleine zaken in het leven, over voorspoed en tegenslag, over
post bezorgen in de jaren dertig en spannende oorlogsjaren, over brandende
huizen, ijskoude koeienkoelkastmelk en een te jong gestorven vader en broer.
Tijdens deze opnamen en de montage van de film waren mijn
gedachten vaak bij mijn moeder. Zij is 40 jaar geleden overleden en het gemis
blijft bestaan. De mooie herinneringen aan haar blijf ik koesteren, foto’s
blijf ik bekijken. Maar... zonder haar stem te horen en haar blikken te zien.
Na het overlijden van mijn moeder, dertig jaar later, is haar jongste zus
overleden. Zij heeft haar eigen uitvaart geregeld en in een persoonlijk
schrijven genaamd: ONDERWEG, afscheid genomen van wat en wie haar dierbaar
waren.
Beste geliefden, familie en vrienden,
Degenen hier aanwezig die me goed
kennen weten, dat ik altijd trachtte de regie over mijn leven in eigen hand te
houden. Dit lukte maar ten dele… . Vooral de laatste jaren toen het lichaam het
liet afweten moest ik meer en meer een beroep doen op anderen.
Maar altijd hoopte ik zelf mijn
uitvaart te kunnen regelen, om in een persoonlijk schrijven afscheid van U te
nemen en om in de vorm van een overpeinzing van het verleden en met hoop naar
de toekomst die kwesties te onderstrepen die mij op aarde in bijzondere
mate bezighielden. De ontwikkelingssamenwerking, de Midden-Oostenproblematiek
en het dierenwelzijn.
… … …
Voor de Hemelpoort staande zal ik
nadenken… …, vragen stellen… …, hopen dat… …, meedenken en suggesties
aanleveren. Aan de Drie-eenheid; God de Vader, de zoon en de Heilige Geest.
… … …
Geliefden, familie en vrienden, hoe
dit alles afloopt vertel ik U als we elkaar terugzien onder een beter
gesternte. Tot die tijd wees geloofwaardig, bemind elkander en blijf hopen!
De brief werd tijdens haar uitvaart voorgelezen, maar hoe mooi zou het zijn
als zij zelf haar brief had kunnen voordragen. Verteld op haar eigen wijze;
gepassioneerd, nadenkend en onbeschroomd. Met levendige gebaren en haar intense
blik.
Het is fijn om iemand te horen, te zien bewegen op beeld als
hij/zij er niet meer is. De impact van bewegend beeld en de stem brengt iemand
even dichtbij, alsof hij/zij zo de kamer in kan wandelen, of weer even op
bezoek is. Die ‘aanwezigheid’ biedt troost.
Reacties
Wat mooi beschreven en hoe mooi dat verschillende dingen nu samen vallen. Heel jammer dat je het voor je moeder en haar zus dit niet hebt kunnen doen. Maar wat mooi dat je het voor heel veel mensen nu wel kunt doen. Ik weet zeker dat jij door je ervaringen en expertise er iets heel waardevols van kan maken.